Linke Glosse
-a¶ loquitur de ascriptitiis, an possit clericari?
Haupttext
De appellationibus.
Appellationum tempora, per quas diffinitive sententie suspenduntur, certo dierum spatio iussimus limitari statuentes, ut in quacumque parte regni nostri sententia extiterit per quoscumque officiales seu iudices quoscumque prolata delegationis iure vel ex officio ordinario cognoscentes, a qua fuerit ad audientiam nostri culminis appellatamStürner: appellatum , spatium quinquaginta .a. dierum a die appellationis interposite habeat appellator, infra quod processum iudicii et appellationis nostre curie representet. Et ut omnis omnino allegande difficultatis occasio in posterum conquiescat, appellationes ipsas magistro iustitiario seu iudicibus magne curie nostre sufficiat presentari. Ceterum si ad alios maiores .b. iudices a minorum sententia fuerit appellatio interiecta, qui non nobiscumque commorantur .c. , tunc pro locorum distantiis et causarum qualitatibus necnon etiam personarum a pronuntiantibus iudicibus presentandarum appellationum tempora .d. prestitui volumus appellanti, dummodo predictum quinquaginta dierum spatium indulta dilatio non excedat. Que omnia in ipso apostorumapostolorum, Stürner: appellationum tenore volumus contineri. Illud etiam presenti coniungimus sanctioni, quod, si post appellationem representatam appellator sine licentia iudicis, ad quem appellaveritStürner: appellavit , disserit nec instanter instet, ut responsum debitum consequatur, quasi numquam appellaverit, rata sententia permanebit, [39r] nisi ipso iure nulla -a a iudice superiore dicatur.
Rechte Glosse
.a.¶ Sed an dies interposite adpellationis conputetur in hos l. (quinquaginta) dies, et lex videtur dicere quod nec dies interposite appellationis nec quinquagesimus dies, et ultimus conputetur, secundum unam expositionem illius legis, ut ff. si quis caut. l. i, ut sic processus iudicii et appellationis representari possit in(fra) Kein Infol. i. die, et facit pro hoc ff. de ac. et ob. l. arianus. Sed contra puto et dico diem appellationis interposite computandum in hos l. dies: sic enim erat olim iure veteri et biduo et triduo interponende appellationis [ut] a die late sententie conputatur, ut ff. quando appel. sit l. i. § biduum, sic est enim hodie iure novo aut., ut x. dierum spatium interponde appellationis a die recitationis sententie conputetur, ut in aut. coll. iiii. de appell. circa prin(cipium). Inmo plus dico, quod conputatio, s(cilicet), fiet de momento ad momentum, ut si appellatio interposita fuerit si hora tercia, possit postea in hac die usque ad horam terciam iudicii et appellationis representari processus, et sic suppleatur s. in Kein Infol. i. die, quod defuit in primo, videlicet in die interposite appellationis, ar. ff. ad hoc quando appel. sit l. i. § in sententiis, et ar. ff. de minor. l. § minorem, et in prealleg. aut. ubi dicit, a die recitande sententie etc., et sic videtur in uere [innuere?] tempus ab hora sententie numerari. Quod puto verum, et quod dies interposite appellationis, et etiam ultimus quinquagesimus sint inter hos dies numerandi: facit per octime s(upra) de appari. l. i, ubi diem [dicit] triduum dari in quolibet citatione facienda, computato [computando] in dicto die triduo citacionis, et die, quo citatus debet se in iudicio presentare. Et hec omnia, que dicta sunt de presentandi temporibus iudicii et appellationis interposite, dicatur de temporibus appellationis interponende, ut tempus x. dierum, infra quod hodie iure novissimo potest appellari, a die decitationis sententie numeratur, ut in preall. aut. de appellat. in prin(cipium), et fiat etiam conputatio de momento ad momentum, ut superius est relatum.
.b.¶ infra de iniur. varietates
.c.¶ s. de dilat. l. ii.
.d.¶ olim autem iure veteri aliter, et aliter iure novo autem erat statutum, ut C. de tempor. et rep. ap. l. tempora vel et in aut. de hiis, qui ingre. ad ap., coll. v signato super l. predicta, quod incipit ei qui appellat. C. ff. de appellat. l. si expresim